Ufność Bogu
Ufność (zaufanie) do Boga u ludzi prawdziwie nawróconych z woli Bożej w Duchu Świętym, czyli szczerych przed Stwórcą wiąże się bezpośrednio z posiadaniem WIARY. Jakiej ? Wiary w Boga Biblii / Boga w Trzech Osobach, wiary w zbawcze dzieło odkupienia na Golgocie przez Syna Człowieczego - Boga i Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Wiara w Bożym Duchu wzbudza w naszym sercu UFNOŚĆ, że jeśli wyznamy Bogu szczerze nasze grzechy i będziemy za nie żałować oraz prosić Boga o siłę by walczyć z grzechem w swoim życiu – otrzymamy przebaczenie grzechów. To przebaczenie oznacza: uniknięcie Sądu Bożego i piekła (wiecznego oddalenia od Boga w mękach), POGODZENIA się z Bogiem Ojcem - usynowieniem poprzez przelaną KREW Jego Syna, czyli ZBAWIENIE duszy i ducha ludzkiego (wieczne przebywanie z Bogiem w Jego chwale) oraz opiekę i nowe życie (nawrócenie / nowe narodzenie) w Duchu Bożym na Ziemi. Jako słudzy woli Bożej, w pielgrzymce wiary na tym padole. Życie fizyczne człowieka po nawróceniu, zgodne z kanonem Nowego Testamentu (wola Boża) nie oznacza życia zawsze w luksusach i bez zmartwień czy bez niebezpieczeństw. To doświadczenia w wierze poprzez życie tu na Ziemi, tak jak pokazał nam Chrystus (Mesjasz). Pan Jezus miał 100% zaufania do Ojca kiedy przebywał na Ziemi i oddał się oprawcom jako ofiara za grzechy swoich wyznawców. Życie w spokoju i obfitości, ale i w trudach, zagrożeniach oraz udrękach. Tak żyli apostołowie Chrystusa, tak żyli wierni uczniowie apostołów oraz tak żyli pierwsi Chrześcijanie.
Jeśli ktoś dzisiaj głosi ci inną „ewangelię”, to jest to fałszywa nauka (zmysłowa, cielesna, demoniczna), np. tzw. „ewangelia sukcesu” - dobrobytu i pomyślności, we wszystkim czego ty zapragniesz (nie Bóg). Nie wierzysz mi, ok, czytaj samodzielnie Biblię (całą) i módl się do Chrystusa, a da ci poznanie Prawdy Bożej. Jeśli będziesz tylko szczery wobec Boga w swym sercu (intencjach).
Uważam, że apostoł Paweł świetnie ujął uzależnienie UFNOŚCI od WIARY, a ta z kolei prowadzić musi do podobania się Bogu, czyli do posłuszeństwa woli Bożej (Bożemu Słowu). Oto fragment II-go Listu ap. Pawła do Koryntian - rozdz. 5 / wersety: 1-15 [poniższy tekst pochodzi z tłumaczenia: „Uwspółcześnionej Biblii Gdańskie” / UBG]:
1 Wiemy bowiem, że jeśli zostanie zniszczony ten namiot naszego ziemskiego mieszkania, to mamy budowlę od Boga, dom nie ręką uczyniony, wieczny w Niebiosach.
2 Dlatego w tym wzdychamy, pragnąc przyodziać się w nasz dom z Nieba;
3 Jeśli tylko zostaniemy znalezieni odziani, a nie nadzy.
4 Bo my, którzy jesteśmy w tym namiocie, wzdychamy, obciążeni, ponieważ nie pragniemy być rozebrani, ale przyodziani, aby to, co śmiertelne, zostało wchłonięte przez życie.
5 A tym, który nas do tego właśnie przygotował, jest Bóg, który nam też dał Ducha jako zadatek.
6 Tak więc mamy zawsze ufność, wiedząc, że dopóki mieszkamy w tym ciele, tułamy się z dala od Pana.
7 (Przez wiarę bowiem kroczymy, a nie przez widzenie.)
8 Mamy jednak ufność i wolelibyśmy raczej wyjść z ciała i zamieszkać u Pana.
9 Dlatego też zabiegamy o to, żeby się Jemu podobać, czy mieszkamy w ciele, czy z niego wychodzimy.
10 Wszyscy bowiem musimy stanąć przed Trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za to, co czynił w ciele, według tego, co czynił, czy dobro, czy zło.
11 Wiedząc zatem o tym strachu Pańskim, przekonujemy ludzi; dla Boga zaś wszystko w nas jest jawne; mam też nadzieję, że i dla waszych sumień wszystko w nas jest jawne.
12 Bo nie polecamy wam ponownie samych siebie, ale dajemy wam sposobność do chlubienia się nami, żebyście mieli co odpowiedzieć tym, którzy się chlubią tym, co zewnętrzne, a nie sercem.
13 Jeśli zaś odchodzimy od zmysłów – dla Boga odchodzimy, jeżeli jesteśmy przy zdrowych zmysłach – dla was jesteśmy.
14 Miłość Chrystusa bowiem przymusza nas, jako tych, którzy uznaliśmy, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy umarli.
15 A umarł za wszystkich, aby ci, którzy żyją, już więcej nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i został wskrzeszony.
Wiarę, czyli zaufanie do Boga w Jego obietnice posiadali np.: Abraham, Mojżesz, Hiob, Dawid, Salomon, Jozue, i wielu innych mężów Bożych. Choć nie oznaczało to, że byli ludźmi idealnymi i pozbawionymi potknięć czy upadków (grzechu), jednak nie trwali w tym postępowaniu uparcie lecz żałowali i porzucali występki, które nie podobały się Bogu.
„Umie Pan pobożnych wyrwać z pokusy, a niesprawiedliwych zachować na dzień sądu, aby byli ukarani” (II List ap. Piotra 2,9 / UBG)
W Nowym Testamencie Bóg jest ten sam ! Także i dziś oczekuje On ufności od człowieka, wynikającej z wiary w Niego, w Jego Słowo, którym jest wcielony Bóg i Zbawiciel - Jezus Chrystus. A Słowo Boże przekonuje nas poprzez Ducha Świętego do posłuszeństwa wobec Stwórcy, do posłuszeństwa Ewangelii Chrystusa, do porzucania grzechów, o których mówi Jego Słowo oraz o bezgranicznej miłości (uwielbieniu i karności) do Boga Biblii. Wówczas pojawia się w życiu człowieka pewność (nie pycha czy zarozumiałość), że Bóg jest jego: oparciem, nadzieją, opieką, miłością, mądrością, uwielbieniem oraz jego: Panem, Władcą, Nauczycielem, po prostu Kimś - Nieodzownym w nowym życiu. I to, we wszystkich sprawach, zarówno zbawienia / życia wiecznego (duchowego); jak i w życiu doczesnym, w każdym aspekcie fizycznej egzystencji na Ziemi. To jest według mojego zrozumienia Biblii - UFNOŚĆ do Boga człowieka nawróconego (zbawionego), posiadającego wiarę do Kogoś - kogo nie widzi, ale się spodziewa. Oczekuje ! Wierzy w Jego obietnice i opiekę. Taki stan w sercu sprawia sam Bóg - Duch Święty.
Alleluja ! Chwała Bogu ! Chwała Chrystusowi !
Artur Gorgoń
DG, 13.03.2022
