(5)
„... co mam czynić, abym
był zbawiony?” (Dz. Ap.16,30), czyli ...
INSTRUKCJA ZBAWIENIA
Jak już było napisane w poprzednich
częściach cyklu: „Dobra Nowina teraz ...” – łaska zbawienia pochodzi wyłącznie od Boga; to inicjatywa i
pierwszy krok Stwórcy / wybranie Boże. Dzięki tej łasce Bóg sprawia w
nas odrodzenie (zmienia nas) i
poprzez dar wiary prowadzi nas w
całym procesie nawrócenia, czyli
Bożego kształtowania i wychowania, co skutkuje nowym narodzeniem – wzrastanie w łasce (w poznawaniu Boga, Jego
zbawczego Słowa). A jako nowonarodzeni ludzie świadomie podejmujemy już decyzje,
by jeszcze bardziej podobać się Bogu i żyć zgodnie z naukami zawartymi w
Ewangelii Chrystusa (kanon Nowego Testamentu) – stopniowe i ciągłe uświęcanie się ludu Bożego / Kościoła
duchowego. To wszystko sprawia Bóg Wszechmogący, z pewnym tylko udziałem
człowieka, od momentu jego nawrócenia, które jest mu dane Z GÓRY.
A więc, jeśli czujesz szczerą potrzebę
szukania Boga i poznania Jego PRAWDY, może to oznaczać że zostałeś do tego
powołany Z GÓRY. Nie zwlekaj, tylko oddaj swe serce Bogu – świadomie z pokorą i
skruchą. Oto siedem kroków do nawrócenia / przyjęcia daru łaski zbawienia i
pielgrzymowania w wierze, zgodne ze Słowem Bożym, czyli Biblią:
1. Poproś
2. Uwierz
3. Przyjmij
4. Porzuć
5. Znajdź
6. Głoś
7. Trwaj
Ad.1)
Poproś Pana Jezusa ▬ Boga w ciele
człowieka (to dwie natury Chrystusa), o przebaczenie wszystkich twoich GRZECHÓW,
tych świadomych (wymień je) oraz tych nieświadomych. Bóg zna wszystkie twoje
winy, ale czeka na twój świadomy akt skruchy, potrzebny tobie! Poproś także (powiedz to) o udzielenie
ci łaski zbawienia i darowanie kary piekła (potępienia w mękach, czyli
wiecznego oddalenia od Boga) – uczyń to w prostych słowach, w szczerej
modlitwie własnymi słowami (na osobności), ze skruchą i wiarą w Bożą miłość
i litość; oraz czytaj Nowy Testament.
„11 9.I Ja wam mówię: Proście, a będzie wam
dane, szukajcie, a znajdziecie, pukajcie, a będzie wam otworzone. 10.Każdy
bowiem, kto prosi, otrzymuje, a kto szuka, znajduje, a temu, kto puka, będzie
otworzone. 11.I czy jest wśród was ojciec, który, gdy syn prosi go o chleb, da
mu kamień? Albo gdy prosi o rybę, czy zamiast ryby da mu węża? 12.Albo gdy
prosi o jajko, czy da mu skorpiona? 13.Jeśli więc wy, będąc złymi, umiecie
dawać dobre dary waszym dzieciom, o ileż bardziej wasz Ojciec Niebieski da
Ducha Świętego tym, którzy Go proszą?” Ewangelia wg. Łukasza 11,9-13
Ad.2)
Uwierz w osobę Jezusa Chrystusa ▬
Boga i twojego osobistego Zbawiciela (w Jego zastępczą ofiarę na krzyżu
Golgoty, dającą zbawienie także tobie); i zaufaj Mu w życiu doczesnym, tu na
Ziemi oraz oczekuj na przyszłe życie wieczne z Nim.
► Jeśli uwierzysz tej podstawowej Prawdzie Bożej wówczas zrozumiesz, że
tylko dzięki przelanej krwi Chrystusa jesteś pojednany z Bogiem Ojcem (żadna w
tym twoja zasługa czy „współudział”) oraz będziesz miał pewność, że Pan Jezus
także za ciebie oddał Swe życie na krzyżu. A skoro w to wierzysz, to znaczy, że
Bóg udzielił ci tej łaski zbawienia i oświeca cię – Duch Święty przekonał cię
do nowego życia i otrzymujesz darmo łaskę zbawienia / chrzest w Duchu
Świętym (należysz do wybranych przez Boga):
„1 5.Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po
niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym. [...] 8.Ale przyjmiecie
moc Ducha Świętego, który zstąpi na was, i będziecie Mi świadkami w Jerozolimie,
w całej Judei, w Samarii i aż po krańce ziemi.” Dzieje Apostolskie 1,5.8
„16 31.A oni odpowiedzieli: Uwierz w
Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony, ty i twój dom. 32.I głosili Słowo
Pańskie jemu i wszystkim jego domownikom. 33.Tej samej godziny w nocy wziął ich
ze sobą, obmył ich rany i natychmiast się ochrzcił, on i wszyscy jego
domownicy. 34.Wprowadził ich do swego domu, zastawił przed nimi stół i weselił się,
uwierzywszy Bogu z całym swoim domem.” Dzieje Apostolskie 16,31-34
„2 8.Łaską bowiem jesteście zbawieni przez
wiarę, i to nie jest z was, jest to dar Boga. 9.Nie z uczynków, aby nikt się
nie chlubił. 10.Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do
dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali.”
List do Efezjan 2,8-10
Ad.3)
Przyjmij dar od Boga ▬ właściwie
należałoby powiedzieć uświadom sobie (zrozum), co otrzymałeś, i że tak
naprawdę nie jesteś tego godzien (żaden człowiek). To Bóg sprawia w twym sercu,
że w ogóle możesz ten dar otrzymać, świadomie go później przyjąć i
poznawać przez całe swoje nowe życie w Chrystusie. I to jest właśnie łaska
zbawienia (życie wieczne); uczyń więc Jezusa Chrystusa – Panem swojego nowego
życia (nowej natury). Zacznij podobać się Bogu przestrzegając nauki zawarte
Ewangelii Syna Bożego (kanon Nowego Testamentu) – rób to na co dzień. To
wdzięczność Bogu za okazaną ci niezasłużoną łaskę; Bóg Wszechmogący tego właśnie
od ciebie oczekuje! Posłuszeństwo Słowu Bożemu, to podstawowy i
najważniejszy przejaw twojej MIŁOŚCI do Boga (publiczne modlitwy w zborach,
pieśni uwielbiające czy gra na instrumentach, to tylko dodatkowe wyrazy
uwielbienia i oddania się Bogu); posłuszeństwo
jest najważniejsze!
► Ogłoś światu i aniołom jaki dar
otrzymałeś i do kogo teraz należysz, kto jest twoim Panem i komu będziesz
służył (kto ci odpuścił grzechy i kto ci dał Ducha Bożego); i że jesteś
pogodzony z Bogiem Ojcem. Wyznaj to publicznie i głośno z radością:
„Panie Jezu, przyjmuję Cię do mojego serca, bo Ty to sprawiłeś. Jesteś moim
osobistym Zbawicielem, Panem, Królem, Nauczycielem i Bogiem Wszechmogącym. Do
Ciebie należy już moje serce i całe życie. Ty – Jezu Chryste zbawiłeś mnie i
uświęciłeś Swoją krwią, którą przelałeś na krzyżu także za mnie. Dzięki Twej
ofierze na Golgocie pojednałeś mnie z Bogiem Ojcem i udzieliłeś mi Swego Ducha
Świętego, przebaczając mi wszystkie grzechy – przeszłe, obecnie i przyszłe. Dziękuję
Ci Panie Jezu! Chwała Tobie Chryste! Alleluja!”.
[Przytoczone powyżej słowa wyznania, to
tylko przykładowa formuła, chodzi bardziej o zawartą treść, niż sztywne
powtarzanie jej jak „regułki” podręcznikowej; np. podczas świadectwa nawrócenia
przed zborem czy podczas chrztu wodnego].
Chrzest wodny / chrzest wiary
– to publiczny akt wiary (przyznanie się) do Zbawiciela i Boga Jezusa Chrystusa
w społeczności ludzi biblijnych (w zborze); przed którymi należy wcześniej
złożyć ustne świadectwo nawrócenia (moment zwrotny w twoim życiu, kiedy
Chrystus stanął na twojej drodze życia, kiedy Duch Święty przekonał cię do
Prawdy Ewangelii / początkowe upamiętanie się). Do chrztu wodnego możesz
przystąpić wówczas, kiedy Starsi Zboru (w którym będzie odbywał się chrzest) –
uznają, że rozumiesz podstawowe Prawdy Ewangelii, i co się z tym wiąże (np.
odpowiedzialność wierzącego przed Bogiem) oraz że szczerze pragniesz w swym
sercu wyznać / ogłosić Pana Jezusa Chrystusa – Bogiem i swoim osobistym
Zbawicielem. Katechumen, czyli osoba przystępująca do chrztu wodnego (kandydat)
musi być osobą: świadomą, nieprzymuszoną i nawróconą w swym sercu (w duchu)
przez działanie Ducha Świętego. Sam chrzest wodny jako obrzęd (rytuał) nie
zbawia człowieka, musi być to połączone z przemianą duchową (nowe serce /
szczera wiara).
„8 34.I zapytał eunuch Filipa: Proszę cię,
o kim to prorok mówi? Sam o sobie czy o kimś innym? 35.Wtedy Filip otworzył swe
usta i zaczynając od tego fragmentu Pisma, głosił mu Jezusa. 36.A gdy jechali
drogą, przybyli nad jakąś wodę. Wówczas eunuch powiedział: Oto woda; co stoi na
przeszkodzie, żebym mógł być ochrzczony? 37.I powiedział Filip: Jeśli wierzysz
z całego serca, możesz. A on odpowiedział: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem
Bożym. 38.Kazał więc zatrzymać wóz. Obaj, Filip i eunuch, zeszli do wody i
ochrzcił go.” Dzieje Apostolskie 8,34-38
„10 8.Ale cóż mówi: Blisko ciebie jest Słowo,
na twoich ustach i w twoim sercu. To jest Słowo wiary, które głosimy: 9.Jeśli
ustami wyznasz Pana Jezusa i uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wskrzesił Go z
martwych, będziesz zbawiony. 10.Sercem bowiem wierzy się ku sprawiedliwości, a
ustami wyznaje się ku zbawieniu. 11.Mówi bowiem Pismo: Każdy, kto w Niego
wierzy, nie będzie zawstydzony. 12.Gdyż nie ma różnicy między Żydem a Grekiem;
bo Ten sam Pan wszystkich jest bogaty względem wszystkich, którzy Go wzywają. 13.Każdy
bowiem, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony.” List do Rzymian 10,8-13
„10 17.Wiara więc jest ze słuchania, a
słuchanie – przez Słowo Boże.” List do Rzymian 10,17
Ad.4)
Porzuć życie w niewoli grzechu / „upamiętanie
się” (żałowanie i porzucanie uświadomionych grzechów); odwracaj się od
wszelkiego rodzaj grzechu, o którym mówi Biblia. Oczyszczaj się na bieżąco,
by „nowy człowiek” w tobie mógł wzrastać ▬ proś swojego Pana o moc Ducha
Bożego i Jego mądrość w walce z grzechem (nawet jako nawrócone dziecko Boże).
Umartwiaj grzech w sobie – „starą naturę”, przez uświęcanie się (wzrost
duchowy: Dz.2,37-41 i 3,18-20; Rzym.2,1-11 i 5,1-5; II Kor.7,1 oraz II Kor.7,8-12
/ Boży smutek; Gal.5,22-26; Efez.4,17-5,20; Kol.1,1-29; I Jana 1,5-2,6 i 3,1-12).
„1 3.To, co widzieliśmy i słyszeliśmy, to
wam zwiastujemy, abyście i wy mieli z nami społeczność, a nasza społeczność to
społeczność z Ojcem i z Jego Synem, Jezusem Chrystusem. 4.A piszemy to wam, aby
wasza radość była pełna. 5.Przesłanie zaś, które słyszeliśmy od Niego i wam
zwiastujemy, jest takie: Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności.
6.Jeśli mówimy, że mamy z Nim społeczność, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i
nie czynimy prawdy. 7.A jeśli chodzimy w światłości, tak jak On jest w
światłości, mamy społeczność między sobą, a krew Jezusa Chrystusa, Jego Syna,
oczyszcza nas z wszelkiego grzechu. 8.Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, sami
siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy. 9.Jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg
jest wierny i sprawiedliwy, aby nam przebaczyć grzechy i oczyścić nas z
wszelkiej nieprawości. 10.Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, robimy z Niego
kłamcę i nie ma w nas Jego Słowa.
2 1.Moje dzieci, piszę wam to, abyście
nie grzeszyli. Jeśli jednak ktoś zgrzeszy, mamy orędownika u Ojca, Jezusa
Chrystusa sprawiedliwego. 2.I On jest przebłaganiem za nasze grzechy, a nie
tylko za nasze, lecz także za grzechy całego świata. 3.A po tym poznajemy, że Go
znamy, jeśli zachowujemy Jego przykazania. 4.Kto mówi: Znam Go, a nie zachowuje
Jego przykazań, jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. 5.Lecz kto zachowuje Jego Słowo,
w nim prawdziwie wypełniła się miłość Boga. Po tym poznajemy, że w Nim
jesteśmy. 6.Kto mówi, że w Nim trwa, powinien sam postępować tak, jak On postępował.”
I List Jana 1,3-2,6
Ad.5)
Znajdź biblijną społeczność (zbór,
rodzinę duchową), która żyje i naucza zgodnie z Biblią / Ewangelią Pana Jezusa
▬ by wzrastać w wierze i w miłości do Boga oraz ludzi („chodzenie” w
Duchu Świętym). To coraz głębsze poznawanie Chrystusa poprzez studiowanie Słowa
Bożego – Biblii (pokarm duchowy niezbędny w pielgrzymce wiary). Zbór Boży,
to społeczność ludzi wierzących, w której Królem jest Pan Jezus, a rządzi Duch
Święty – poprzez opiekę wierzących biblijnie Braci do tego wyznaczonych
(wypróbowanych) i uznanych przez zbór (Starsi Zboru – biskupi, prezbiterzy i
diakoni / często tę służbę pełnią pastorzy / I Tym.3,1-13; Tyt.1,5-9). Rządy
człowieka: pomysły i nauki wykraczające poza nauczanie Ewangelii (np. nauczanie
Słowa Bożego przez kobiety / feminizm czy ekumenizm – bratanie się z
bałwochwalczymi systemami / religiami „chrześcijańskimi”) oraz przyjaźń ze
światem i jego mentalność w zborach – nie są wzorami biblijnymi!
WZÓR NOWOTESTAMENTOWY: Dzieje
Apostolskie 2,41-45 i 4,32-37 oraz 6,1-7; I List do Koryntian 11,23-34 i
14,26-40 oraz 16,1-20; List do Efezjan 5,22-33; I List do Tesaloniczan 4,1-12; List
do Hebrajczyków 13,1-17; List Jakuba 2,1-13; I List Piotra 4,8-11; I List Jana
2,15-17.
( ! ) Generalnie
cały kanon Nowego Testamentu / Nowego Przymierza – 27 Ksiąg (Listów) jest dla wierzących
biblijnie Chrześcijan wykładnią postępowania w społeczności (zborze), jak i na
co dzień w swym nowym życiu w Chrystusie, po nawróceniu.
„3 16.Całe Pismo jest natchnione przez
Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do wychowywania w
sprawiedliwości; 17.Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła
w pełni przygotowany.” II List do Tymoteusza 3,16-17
„4 4.Dzieci, wy jesteście z Boga i
zwyciężyliście ich, ponieważ Ten, który jest w was, jest większy niż ten, który
jest na świecie. 5.Oni są ze świata, dlatego mówią o świecie, a świat ich
słucha. 6.My jesteśmy z Boga. Kto zna Boga, słucha nas, kto nie jest z Boga,
nie słucha nas. Po tym poznajemy ducha prawdy i ducha błędu. 7.Umiłowani,
miłujmy się wzajemnie, gdyż miłość jest z Boga i każdy, kto miłuje, narodził
się z Boga i zna Boga. 8.Kto nie miłuje, nie zna Boga, gdyż Bóg jest miłością.
9.Przez to objawiła się miłość Boga ku nam, że Bóg posłał na świat Swego
jednorodzonego Syna, abyśmy żyli przez Niego. 10.Na tym polega miłość, że nie
my umiłowaliśmy Boga, ale że On nas umiłował i posłał Swego Syna, aby był
przebłaganiem za nasze grzechy. 11.Umiłowani, jeśli Bóg tak nas umiłował, to i
my powinniśmy się wzajemnie miłować.” I List Jana 4,4-11
Ad.6)
Głoś (zwiastuj) Dobrą Nowinę, czyli
Ewangelię Jezusa Chrystusa o Królestwie Bożym / o ZBAWIENIU z łaski Bożej ▬ innym nienawróconym
ludziom; ALE w Prawdzie Bożej, zgodnie z Biblią! Bądź także świadkiem swego Mistrza i
Pana – Jezusa Chrystusa, poprzez codzienne życie zgodne z nauką Ewangelii
(wskazując zawsze na to, co On uczynił w twoim życiu). Zbór jest miejscem nauki
Pisma Świętego (uczniostwa w Chrystusie), poprzez słuchanie kazań podczas niedzielnych
nabożeństw, a także na studium biblijnym Słowa Bożego, w tygodniu wraz z innymi
wierzącymi. Twój rodzimy zbór także rozpoznaje w tobie dary od Boga do służby –
czy to w Kościele (np. służba kaznodziei) lub na zewnątrz wśród nienawróconych
ludzi (np. ewangelista). Jednak służba Boża także musi być zgodna z tym, co
mówi Pismo Święte i według wzoru służby jaki pozostawili nam pierwsi
uczniowie (apostołowie, ewangeliści) – Pana Jezusa.
„28 16.Potem jedenastu uczniów poszło do
Galilei na górę, na którą Jezus im polecił. 17.A gdy Go ujrzeli, oddali mu
pokłon. Niektórzy jednak wątpili. 18.Wtedy Jezus podszedł i powiedział do nich:
Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi. 19.Idźciec więc i nauczajcie
wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego; 20.Ucząc je
przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto Ja Jestem z wami przez
wszystkie dni aż do końca świata. Amen.” Ewangelia wg. Mateusza 28,16-20
„2 15.Staraj się, abyś stanął przed
Bogiem jako wypróbowany pracownik, który nie ma się czego wstydzić i który
dobrze rozkłada Słowo Prawdy. 16.Unikaj zaś pospolitej, czczej gadaniny, bo prowadzi
ona do coraz większej bezbożności. 17.A ich mowa szerzy się jak gangrena. Do
nich należą Hymenajos i Filetos; 18.Którzy pobłądzili w sprawie prawdy, mówiąc,
że zmartwychwstanie już nastąpiło, i wywracają wiarę niektórych. 19.Mimo to
fundament Boży stoi niewzruszony, mając taką pieczęć: Znad Pan tych, którzy
należą do Niego, oraz: Niech odstąpi od nieprawości każdy, kto wzywa imienia Chrystusa.
20.W wielkim zaś domu znajdują się nie tylko naczynia złote i srebrne, lecz
także drewniane i gliniane, niektóre do użytku zaszczytnego, a inne do
niezaszczytnego. 21.Jeśli więc ktoś oczyści samego siebie z tego wszystkiego,
będzie naczyniem do użytku zaszczytnego, uświęconym i użytecznym dla Pana, przygotowanym
do każdego dobrego czynu. 22.Uciekaj też od młodzieńczych pożądliwości, a
zabiegaj o sprawiedliwość, wiarę, miłość, pokój wraz z tymi, którzy wzywają
Pana z czystego serca. 23.Unikaj zaś głupich i niedouczonych rozmów, wiedząc,
że rodzą kłótnie. 24.A sługa Pana nie powinien wdawać się w kłótnie, lecz ma
być uprzejmy względem wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwie znoszący
złych; 25.Łagodnie nauczający tych, którzy się sprzeciwiają; może kiedyś Bóg da
im pokutę, aby uznali prawdę; 26.Oprzytomnieli i wyrwali się z sideł diabła,
przez którego zostali schwytani do pełnienia jego woli.” II List do Tymoteusza
2,15-26
Ad.7)
Trwaj w wierze i żyj zgodnie z
Biblią ▬ oczekując spotkania z Panem swego życia Barankiem Bożym Jezusem
Chrystusem – Zbawicielem, który dał ci zbawienie i pogodził cię z Bogiem Ojcem
przez ofiarę na krzyżu i przelanie Swej świętej krwi (poniósł karę za ciebie),
abyś ty będąc dzieckiem Bożym / zapieczętowany Duchem Świętym, miał już na
zawsze życie wieczne z Bogiem w Królestwie Bożym. Nie zawsze życie dziecka
Bożego będzie łatwe, wierzący (Kościół) także często cierpią, ponieważ są
jeszcze na tym świecie. Jednak prawdziwie zbawieni, zgodnie ze Słowem Bożym –
mają obietnicę od Zbawiciela, że nie są sami. Pan Jezus o nich pamięta i czuwa
nad nimi dając im Swego Ducha Świętego: Ew. wg. Jana 14,1-27 (oraz cały
rozdział 15 i 16); II List do Koryntian 5,1-21 i 6,1-10; List do Efezjan 3,1-5,21.
DODATKOWE WYRÓŻNIKI W WIERZE:
► zapieczętowanie Duchem Świętym
wierzących oraz przestroga, aby nie zasmucać Ducha Bożego swym postępowaniem –
List do Efezjan 1,13-14 i 4,25-32
► moc Ducha – List do Rzymian 15,13 (nieustająca
nadzieja)
► miłość Ducha – List do Rzymian 15,30 (walka
modlitwą)
► trwać: Ew. wg. Jana 15,10 (gr.:
meneite); II List do Tesaloniczan 2,15 (gr.: stēkete); I List do Tymoteusza
4,16 (gr.: epimene); II List do Tymoteusza 3, 14 (gr.: mene)
„6 10.W końcu, moi bracia, umacniajcie
się w Panu i w potędze Jego mocy. 11.Przywdziejcie pełną zbroję Bożą, abyście
mogli się ostać wobec zasadzek diabła. 12.Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi
i ciału, ale przeciw zwierzchnościom, przeciw władzom, przeciw rządcom
ciemności tego świata, przeciw duchowemu złu na wyżynach niebieskich. 13.Dlatego
weźcie pełną zbroję Bożą, abyście mogli przeciwstawić się w dzień zły, a
wykonawszy wszystko, ostać się. 14.Stańcie więc, przepasawszy wasze biodra
prawdą, przywdziawszy pancerz sprawiedliwości; 15.I obuwszy nogi w gotowość Ewangelii
pokoju. 16.A przede wszystkim weźcie tarczę wiary, którą będziecie mogli zgasić
wszystkie ogniste strzały złego. 17.Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha,
którym jest Słowo Boże; 18.We wszelkiej modlitwie i prośbie modląc się w każdym
czasie w Duchu, czuwając nad tym z całą wytrwałością i z prośbą za wszystkich świętych;
19.I za mnie, aby była mi dana mowa, bym z odwagą otworzył moje usta do
oznajmienia tajemnicy Ewangelii; 20.Dla której sprawuję poselstwo w łańcuchach,
abym o niej odważnie mówił, tak jak powinienem mówić.” List do Efezjan 6,10-20
A
więc co masz czynić ... ?!
„A oni odpowiedzieli: Uwierz w Pana Jezusa Chrystusa, a będziesz zbawiony,
ty i twój dom. I głosili Słowo Pańskie jemu i wszystkim jego domownikom.” (Dz. Ap.
16,31-32)
Prosty
i podstawowy słowniczek ewangelizacyjny:
Wszystkie poniższe terminy odnoszą się do osoby i dzieła Boga
Jezusa Chrystusa przez którego i dla którego wszystko zostało uczynione, On
także jest wcielonym Słowem Bożym i jedyną drogą zbawienia z łaski oraz Pierworodnym
w zmartwychwstaniu dla Boga Ojca (a później Jego wybrani): I Księga Mojżeszowa
3,15 (por. List do Galacjan 4,4); Ew. wg. Łukasza 24,26-27; Ew. wg. Jana 1,1;
List do Rzymian 8,29; List do Hebrajczyków 1,1-2; List do Kolosa 1,15-20; Objawienie
Jana 19,11-16.
Wybranie – Stwórca
dokonał wyboru konkretnych ludzi, których później powołuje i zbawia wedle Swojej
woli i upodobania (suwerenny akt Boga); z każdego narodu i pokolenia oraz w
każdym stuleciu od stworzenia świata. To nie człowiek decyduje, tylko Bóg. My
natomiast odpowiadamy na to wybranie i powołanie, gdy Bóg nas zradza duchowo
udzielając nam łaski zbawienia / odrodzenie poprzez dar wiary. Jak i dlaczego
tak się dzieje, tego nie wiemy (?). Jest to przejaw Bożej łaski (miłości)
niepojęty dla rodzaju ludzkiego, który powinien być w całości przez Boga
zgładzony z powodu swej grzesznej natury [Ewangelia wg. Jana 15,16; List do
Efezjan 1,4-5].
Odrodzenie – jest
wyłącznie dziełem Bożym, to początek nowego życia duchowego człowieka (otwarcie
serca na dar wiary). Ta Boża ingerencja, po wcześniejszym wybraniu człowieka
przed założeniem świata. Prowadzi ona do rozpoczęcia poprzez wiarę
procesu zwanego: „nowym narodzeniem z góry” (od Boga), co z kolei trwa
przez całe życie tu na ziemi, jako przygotowanie do spotkania kiedyś ze
Stwórcą. Bóg zradza (płodzi w Chrystusie) swe dzieci poprzez Swoje Słowo /
zasiew Słowem Bożym, inaczej nasienie Boże [List Jakuba 1,17-18 / 1,18 →
„apekyēsen” – spłodził; „aparchēn” – pierwociną, pierwszym plonem (pierwocina
oznacza także zarodek; I List Piotra 1,23-25 / 1,23 → „anagegennēmenoi” –
którzy są odradzani, którzy są ponownie zradzani; „sporas” – nasienie; „logou”
– Słowo].
Wiara – to nasze
osobiste zaufanie Bogu (w Jego obietnicę, w Jego zbawcze Słowo / Biblię). Ma to
związek z nadzieją i całkowitym / szczerym oddaniem się Bogu; dar ten pochodzi
od Boga i to On nas do tego uzdalnia (odrodzenie). Wiara to środek, sposób
przez który człowiek zostaje zbawiony [List do Hebrajczyków 11,1-12,3].
Upamiętanie
się –
prawdziwa zmiana (przemiana) w sposobie myślenia, która przejawia się następnie
w codziennym życiu; inny sposób postępowania. Inaczej to praktyczne (widoczne)
owoce wiary. To wpływ Słowa Bożego / Ewangelii Chrystusa na umysł (serce)
człowieka; to inny stosunek do Boga Jezusa Chrystusa, i porzucanie grzechów
(skrucha), o których mówi Biblia. To droga w pielgrzymce wiary i oddanie się
całkowite Bogu. Nowotestamentowe określenie: „upamiętanie się” często jest
tłumaczone bardzo niefortunnie i myląco jako „pokuta”. [List do Rzymian 2,4 /
gr.: „metanoian” – żal, zmiana myślenia].
Nowe
narodzenie
– Bóg daje człowiekowi zbawionemu (odrodzonemu): nową naturę, nowego ducha,
nowe serce, nowy umysł. Oczywiście jest jeszcze mało dojrzały i potrzebuje
wzrostu / rozwoju. W sensie duchowym tworzy go od nowa jako zarodek (pierwocina
w Chrystusie). Następnie rozpoczyna się tzw. nawrócenie / „nawrócenie
początkowe”, czyli porzuceniem grzechów („upamiętaniem się”), jako akt
przełomowy, widoczna zmiana postępowania – „punkt zwrotny” w świadomości i w
czynach człowieka odrodzonego. Później rozpoczyna się nowe narodzenie, jako
kształtowanie przez Boga wybranego do zbawienia człowieka obdarzonego łaską
(wychowywanie, prowadzenie w wierze i dalsze „upamiętywanie się”). Jest to
duchowy proces, który powinien charakteryzować się postępami w wierze / owocami
w Duchu (progresja I Kor.3,1-3). Szerzej o nowym
narodzeniu można znaleźć w poprzednim odcinku z tej serii: „Dobra Nowina
teraz ... (4)”.
„1 12.Lecz wszystkim tym, którzy Go przyjęli,
dał moc, aby się stali synami Bożymi, to jest tym, którzy wierzą w Jego imię;
13.Którzy są narodzeni nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z
Boga. 14.A to Słowo stało się ciałem i mieszkało wśród nas (i widzieliśmy Jego
chwałę, chwałę jako jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i prawdy.” Ewangelia
wg. Jana 1,12-14
„2 1.Odrzucając więc wszelką złośliwość,
wszelki podstęp i obłudę, zazdrość i wszelkie obmowy; 2.Jak nowo narodzone
niemowlęta pragnijcie czystego mleka Słowa Bożego, abyście dzięki niemu rośli;
3.Jeśli tylko zakosztowaliście, że Pan jest dobry. 4.Zbliżając się do niego, do
kamienia żywego, odrzuconego wprawdzie przez ludzi, ale przez Boga wybranego i
drogocennego; 5.I wy sami, jak żywe kamienie, jesteście budowani w duchowy dom,
stanowicie święte kapłaństwo, aby składać duchowe ofiary, przyjemne Bogu przez
Jezusa Chrystusa.” I List Piotra 2,1-5
( !
) Osobiście dochodzę do wniosku, że powyższe pojęcia wynikające ze Słowa Bożego
można porównać i zestawić – obrazując kwestie duchowe na przykładzie
etapów (procesów) narodzin fizycznych człowieka, mianowicie:
1) ODRODZENIE →
zasianie / zapłodnienie (tchnienie NOWEGO życia przez Stwórcę Swoim Słowem /
dar wiary) oraz rozwój płodu, czyli ciąża (karmienie się Słowem Bożym).
2) NOWE NARODZENIE
→ rozwiązanie ciąży / narodzenie niemowlęcia oraz rozwój (wzrost) dziecka. Opieka
i wychowanie przez Ojca oraz późniejsze starania się dziecka do opanowywania
uczonych go umiejętności, które otrzymał Z GÓRY. Coraz głębsze poznawanie Słowa
Bożego i wydawanie owoców wiary w życiu. W rozwoju tym możemy wyróżnić np.:
a) „nawrócenie początkowe” (moment
zwrotny w „upamiętaniu się”) – raczkowanie niemowlęcia, pierwsze kroki w wierze
/ skrucha, wyznanie grzechów Bogu i prośba o przebaczenie, początkowa nauka
Słowa Bożego;
b) „uświęcanie się” (dalsze porzucanie
swych grzechów / wzrost duchowy / życie w łasce) – kolejne etapy rozwoju
dziecka, aż do pełnego rozwoju (dorosłości). Jest to naśladowanie i wzorowanie
się na naszym Zbawicielu, Nauczycielu i Bogu – Jezusie Chrystusie, na Jego
Ewangelii.
[Oczywiście powyższy schemat jest
skrótowy, na potrzeby tej publikacji o charakterze ewangelizacyjnym]
Ofiara
Chrystusa
– Syn Człowieczy stał się Barankiem ofiarnym / paschalnym; przebłaganiem za
grzechy. To sam Bóg Jezus Chrystus złożył z siebie zastępczą ofiarę przed
Bogiem Ojcem, aby uniewinnić, tych których wcześniej Stwórca wybrał do
zbawienia przed założeniem świata. Jest to okup, zapłata (wykupienie winnych spod
niewoli grzechu i spod Sądu Bożego - potępienia). Krew Chrystusa przelana na
krzyżu Golgoty uświęca wybranych grzeszników, i stają się oni święci, niewinni (oczyszczeni)
przez to, co uczynił osobiście Bóg-Zbawiciel [List do Efezjan 2,11-22; List do
Hebrajczyków 9,11-10,22].
Odkupienie – określenie to
odnosi się właśnie do ofiary Pana Jezusa, i oznacza zapłatę za własność
należącą do Boga (wybrani do zbawienia); dokonane poprzez przelaną krew Baranka
Bożego. Ma to związek z trwałą przynależnością już do Chrystusa; zbawieni
ludzie są nieutracalną własnością Stwórcy. Natomiast, którzy to są zbawieni tak
naprawdę wśród chrześcijan (odkupionymi z łaski Boga), to okaże się, gdy Pan
Jezus powróci i zapanuje Królestwo Boże na ziemi w sposób jawny w Bożej MOCY i
CHWALE. Dziś możemy jedynie oceniać wstępnie (rozeznawać) wierzących, czy żyją
zgodnie ze Słowem Bożym i wydają owoce wiary w Duchu Święty. Serca ludzkie nieomylnie
zna tylko Stwórca [List do Rzymian 8,23; List do Efezjan 1,1-14].
Zbawienie – inaczej
oznacza: wyzwolenie, ratunek. To niezasłużony dar łaski od Boga Ojca dzięki i
przez osobę Jezusa Chrystusa dla wybranych [List do Rzymian 8,24-39].
Łaska – jest to akt
prawny / postanowienie dokonywane przez władcę (króla) lub sędziego, jako
przejaw władzy. Ma związek z przebaczeniem, darowanie winy, przestępstwa. W
odniesieniu do ludzi zbawionych i zgodnie z nauką Ewangelii Jezusa Chrystusa
zawartej w kanonie Nowego Testamentu jest to uniewinnienie grzesznego
człowieka, bez jego poprzednich uczynków i starań w tym kierunku (bez zasług
człowieka). Jest to decyzja, wybór i działanie stricte Boże / inicjatywa
Stwórcy [Lis do Efezjan 2,4-10].
Sprawiedliwość – to cecha (ta
właściwa / prawdziwa i doskonała) odnosi się tylko i wyłącznie do Boga
Wszechmogącego; to jeden z atrybutów osobowości Stwórcy. Tylko On jest tak
naprawdę sprawiedliwy i święty. I teraz, od momentu ofiary Chrystusa na krzyżu
– tą sprawiedliwość Boga / Syna Człowieczego otrzymują wszyscy wybrani i
zbawieni, czyli lud Boży (Kościół / ekklesia). Nie ma to nic wspólnego z tak
zwaną „sprawiedliwością” człowieka, która jest niczym przed Bogiem. Naśladowcy
Chrystusa otrzymują Jego sprawiedliwość przed Stwórcą, czyli Bóg Ojciec teraz
patrzy na nawróconych i zbawionych grzeszników, jak na Swego umiłowanego Boga
Syna [List do Rzymian 3,1-6,23 / sprawiedliwość Boga jest tu połączona w
wykładzie ap. Pawła z usprawiedliwieniem Bożym dla grzeszników; List do Galacjan
5,5-6 / sprawiedliwość z wiary w Chrystusa].
Usprawiedliwienie – to korzystny
werdykt (ułaskawienie) osoby wcześniej oskarżonej. Mówiąc najkrócej to
przebaczenie, darowanie win w Chrystusie (w Baranku Ofiarnym / paschalnym). Jest
przebaczeniem wszystkich grzechów dla wybranych, których Bóg odrodził do
społeczności ze Sobą przez krew Syna Człowieczego. Wymogi Boże wobec kary za
grzech zostały zaspokojone; zapłata została przyjęta raz na zawsze. Dzięki
usprawiedliwieniu następuje pojednanie z Bogiem Ojcem przez śmierć i
zmartwychwstanie Chrystusa [List do Rzymian 4,25-5,2 oraz 5,8-11].
Chrzest – jest
pieczęcią przynależności do Boga, zgodnie z kanonem Nowego Testamentu
funkcjonują i obowiązują dwa rodzaje chrztu dla ludzi świadomych, odrodzonych
przez Boga, nawróconych, najczęściej ludzi dorosłych (czasami młodzieży, która
przeżyła także nawrócenie duchowe):
1) chrzest w Duchu Świętym – przeżycie
duchowe, jak i świadome (nawrócenie – moment zwrotny / upamiętanie się),
zawierające w sobie powyższe cechy: odrodzenie
poprzez dar wiary i proces późniejszego
nowego narodzenia. Działanie Ducha
Świętego (przekonanie serca człowieka przez Stwórcę), zmiana postępowania i
silna relacja z Bogiem oraz umiłowanie zbawczego Słowa Bożego. Początek
wydawania owoców wiary. To przeżycie bardzo osobiste w relacji z Bogiem; nie
zawsze muszą temu towarzyszyć dziwne i spektakularne wydarzenia (cuda), jednak
oczywiście nie są one wykluczone [I List do Koryntian 12,13].
2) chrzest wiary (wodny) –
publiczny akt wiary, wyznanie Boga przed innymi wierzącymi i otoczeniem (światem).
To świadoma i odpowiedzialna decyzja, po usłyszeniu podstaw Ewangelii
Chrystusa; deklaracja bycia naśladowcą Chrystusa. Chrzest wodny jest jakby już
tylko formalnością, po chrzcie serca przez Ducha Chrystusa, jednak należy do
niego przystąpić jeśli tylko jest to możliwe (według nakazu nowotestamentowego
dla wierzących). Chrzest wodny wiąże się także ze złożeniem świadectwa
nawrócenia (moment zwrotny w życiu duchowym, co Bóg uczynił w mym życiu / jak
się nawróciłem), składa się go zazwyczaj w zborze, gdzie kandydat do chrztu
(katechumen) będzie chrzczony. Wierni w tym zborze stają się świadkami jego
nawrócenia i wyznania wiary w Boga. Może to być powiązane z późniejszym
członkostwem / przyjęciem do tego zboru (społeczności), ale nie jest to warunek
konieczny. Natomiast świeżo ochrzczony naśladowca Chrystusa („nowotny”)
powinien znaleźć jak najszybciej zbór do którego się przyłączy i będzie
wzrastał w wierze.
Więcej na temat czym jest chrzest wodny
można przeczytać tutaj:
( !
) Chrzest niemowląt praktykowany od stuleci szczególnie w Kościele Katolickim,
w Kościele Prawosławnym czy w Kościele Luterańskim (dawniej i dziś) – nie ma
żadnego znaczenia ani uzasadnienia biblijnego. To nic nieznacząca ceremonia,
nie mająca wpływu na zbawienie człowieka, jako niemowlęcia czy później
dorosłego osobnika.
Królestwo
Boże
/ Królestwo Niebios – nierozerwalna więź z Bogiem. Społeczność duchowa
ludzi powołanych i odrodzonych przez Boga do zbawienia z Jego łaski i woli (z
Bożego wyboru, suwerenna decyzja Stwórcy). To przebywanie z Bogiem, aspekt
duchowy (Królestwo Boże ukryte teraz), czyli pielgrzymka wiary tu na ziemi. A
także oczekiwanie objawienia się Królestwa Bożego w MOCY (panowanie Boże) przy
powtórnym przyjściu Pana Jezusa na ziemię, tym razem jako Króla i Władcy oraz
Sędziego. Inaczej można to ująć na przykład tak:
Królestwo Boże – to przejaw Bożego panowania, potęgi Jego
Osoby, sam Chrystus jest uosobieniem tego Królestwa (łaski zbawienia / mocy
Bożej): Ew. wg. Mateusza 12,28; 21,43 oraz Ew. wg. Łukasza 17,20-37; 18,16-30;
19,9-27.
Królestwo Niebios – to władza,
która ma wyłącznie Niebiański charakter
w Królestwie Bożym / Boża suwerenność i Boży plan zbawienia pochodzący z
Niebios (nie z tego materialnego świata): Ew. wg. Mateusza 4,16-17; 13,10-52;
18,1-4; 20,1-16 („Kazanie na Górze” Mat.5,1-12).
( ! ) Mat.19,23 /
Królestwo Niebios = Mat.19,24 / Królestwo Boże
Zbór / społeczność,
wspólnota – z greckiego: „ekklesia”, czyli lud wywołany (zwołane
zgromadzenie), potocznie jest to rozumiane także jako tzw. „kościół lokalny”
(fizyczne zgromadzenie wierzących naśladowców Chrystusa, zbawionych z łaski,
odrodzonych / zgromadzenie świętych). Jednocześnie tworzących razem na całym
świecie Ciało Chrystusa – Kościół Boży, czyli Oblubienicę Baranka (w znaczeniu
duchowym / lud Boży); CIAŁO scalane jest przez działanie Ducha Świętego.
Natomiast Głową Kościoła Bożego (panującym) oraz każdego poszczególnego zboru jest
sam Chrystus. Oba pojęcia często są używane zamiennie: „ekklesia” i „Kościół
Boży” [I List do Koryntian 11,15-18; List do Efezjan 1,22-23 i 5,23-30; List do
Kolosan 1,18-28; Objawienie Jana 19,1-9].
Wzór funkcjonowania zboru, w tym swoisty
rodzaj służby są dokładnie opisane w Nowym Testamencie, jako instrukcja dla
wierzących do zastosowania w praktyce wiary. Domowa społeczność ludzi
wierzących zgodnie z Pismem Świętym również jest dopuszczalną formą zgromadzeń
(nie tylko zbory jako miejsca publiczne / wynajęte sale, lokale, budynki).
Natomiast podziały na denominacje np. protestanckie / ewangeliczne oraz różnego
rodzaju „szyldy” grup i zwolenników różnych doktryn, przywódców, organizacji
czy sponsorów – nie są wzorem nowotestamentowym, a jedynie „nadbudówką” ludzką
i niebezpieczną drogą ...
(
! ) Struktura /
hierarchia oraz sposoby nauczania Ewangelii (doktryny i dogmaty), które od
wieków reprezentuje Kościół Katolicki, są zaprzeczeniem wizerunku zboru
(kościoła lokalnego), jak i nowotestamentowego rozumienia pojęcia: „Kościół
Boży”, w którym panuje i rządzi wyłącznie Bóg Jezus Chrystus poprzez Ducha
Świętego w wierzących ludziach, zgodnie ze spisanym kanonem Słowa Bożego, jako
INSTRUKCJĄ Bożą.
Święci – to ludzie
zbawieni i żyjący w danym momencie na ziemi (odkupieni i odrodzeni), którzy
otrzymali z łaski Boga sprawiedliwość Chrystusa poprzez usprawiedliwienie w
krwi Baranka Bożego. To prawdziwy lud Boży (Kościół Boży / duchowy),
społeczność wierzących ludzi w poszczególnych zborach na całym świecie. Nie są
to ludzie „idealni” (bezgrzeszni, o nadprzyrodzonych cechach), to ludzie zbawieni
przez Chrystusa niezasłużoną łaską Bożą. Zwrot: „święci” jest powszechnie
używany w Nowym Testamencie, można to łatwo sprawdzić [I List do Koryntian
16,1-3 / np. składka dla żyjących świętych w Jerozolimie, dla społeczności –
Braci i Sióstr w Chrystusie].
( !
) Kościół Katolicki także w przypadku nowotestamentowego pojęcia: „święci” –
całkowicie zmienił znaczenie tego określenia, wprowadzając herezję i zamęt
trwający od wieków.
* * *
Kwintesencja i uzasadnienie
nowotestamentowej INSTRUKCJI ZBAWIENIA:
„8 27.A Ten, który bada serca, wie, jaki jest zamysł Ducha, ponieważ według woli
Boga wstawia się za świętymi. 28.A wiemy, że wszystko współdziała dla
dobra tych, którzy miłują Boga, to jest tych, którzy są powołani według
postanowienia Boga. 29.Tych bowiem, których On przedtem znał, tych też
przeznaczył, aby stali się podobni do obrazu
Jego Syna, żeby On był pierworodny
między wieloma braćmi. 30.Tych zaś, których przeznaczył, tych też
powołał, a których powołał, tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił,
tych też uwielbił. 31.Cóż więc na to powiemy? Jeśli Bóg za nami, któż
przeciwko nam? 32.On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale wydał Go za
nas wszystkich, jakże nie miałby z Nim darować nam wszystkiego? 33.Któż będzie
oskarżał wybranych Bożych? Bóg jest
tym, który usprawiedliwia. 34.Któż potępi? Chrystus jest tym, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który też jest
po prawicy Boga i wstawia się za nami.” List do Rzymian 8,27-34
[Przeczytaj uważnie wszystkie części
tego cyklu: „Dobra Nowina teraz ...”]
Chwała Chrystusowi!
Artur Gorgoń / DG 03.11.2020
Ciąg dalszy nastąpi, jeśli Pan pozwoli ... (?)
