Dlaczego nie jestem
rzymskokatolikiem ?
Charles
B. LeFevre
CZĘŚĆ PIERWSZA
Poproszono mnie, abym napisał traktat
odpowiadający na artykuł: „Dlaczego nie jestem protestantem”, który został
zatwierdzony przez Kościół Rzymskokatolicki i opublikowany w prasie. Dzieło to
przypomina budowniczych wieży Babel, którym pomieszano języki. Jest w nim tyle
dwuznacznych wypowiedzi, półprawd i fałszywych interpretacji Biblii, że
wykazanie błędności przedstawionych tez wymagałoby opublikowania bardzo
obszernej książki. Uważam, że bardziej pożyteczną rzeczą będzie udzielenie
odpowiedzi na zaprezentowane „dwadzieścia ... i więcej przyczyn” poprzez
podanie tej samej albo większej ilości powodów, dla których nie jestem rzymskokatolikiem. Oto one:
-1-
PONIEWAŻ jestem chrześcijańskim „katolikiem”*
i należę do Pana Jezusa Chrystusa, który mnie zbawił i któremu winien jestem całkowite
posłuszeństwo. Dlatego nie mam nic wspólnego z Rzymem i jego hierarchią. Jezus
powiedział: „Ja Jestem drogą i prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca
inaczej jak tylko przeze Mnie” [1]. Stąd w Chrystusie mam dostęp do Boga Ojca,
do istotnej i niezbędnej prawdy oraz do życia wiecznego.
-2-
PONIEWAŻ Kościół Rzymski nie jest
Kościołem, którego budowę zapowiedział Chrystus [2]. W dniu Zielonych Świąt,
poprzez zesłanie Ducha Świętego, Chrystus założył Swój jeden, święty,
„Katolicki”* Kościół w Jerozolimie, a nie w Rzymie. W tym czasie Rzym był
pogańskim i bałwochwalczym miastem i nie było w nim ani jednego chrześcijanina.
-3-
PONIEWAŻ Kościół Rzymski nie jest jedynym,
prawdziwym Kościołem Jezusa Chrystusa, Jego mistycznym ciałem, duchowym i
niewidzialnym zgromadzeniem, żywym organizmem, którego Głową na zawsze jest
Chrystus. Kościół Rzymski jest widzialną organizacją kościelną, założoną przez
ludzi, a jego głową jest papież. Fakt istnienia dwóch głów dowodzi tego, że
mamy do czynienia z dwoma różnymi ciałami, jako że żadne normalne ciało nie
może mieć dwóch głów w tym samym czasie. Kościół, którego Głową jest Chrystus,
nie może mieć drugiej głowy – papieża.
-4-
PONIEWAŻ Kościół Rzymski utrzymuje, że
jest założony na Piotrze, a Chrystus nigdy nie powiedział, że założy Swój
Kościół na „Petros”, czyli Piotrze, którego imię oznacza kamień, ale na
„Petra”, czyli na mocnej lub żywej skale. Chrystus – Syn Boży, którego wyznał Piotr
i inni apostołowie, jest tą żywą Skałą i Opoką Kościoła. Apostoł Paweł
powiedział: „Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który
jest położony, a którym jest Jezus Chrystus” [3]. Chrystus jest „fundamentem
apostołów i proroków” [4]. Bez tego fundamentu nie istnieje prawdziwy Kościół
Chrześcijański.
-5-
PONIEWAŻ Kościół Rzymski wbrew swej
dumnej nazwie, nie jest prawdziwym Kościołem Katolickim. Słowo „katolicki” znaczy „powszechny”. Aby Rzymski Kościół mógł być
„Kościołem Katolickim”*, musiałby on gromadzić wszystkich, którzy należą do
mistycznego, duchowego ciała, a jednak były i są miliony chrześcijan, którzy
nigdy nie poznali Rzymskiego Kościoła ani jego twierdzeń. Jedynie duchowe,
niewidzialne, mistyczne ciało Chrystusa jest „Kościołem Katolickim”* we
właściwym znaczeniu tego słowa. Kościół Rzymski jest ograniczony tylko do tych,
którzy uznają autorytet rzymskiej hierarchii.
-6-
PONIEWAŻ Kościół Rzymski przypisuje
sobie takie zwierzchnictwo i władzę nad wiarą i życiem wiernych, jakich nigdy
nie przypisywali sobie apostołowie. Chrystus nie przekazał jednemu apostołowi
władzy nad innymi [5], a kiedy domagali się szczególnych przywilejów, zganił
ich za dumę i egoizm [6]. Powiedział też: „... jeden jest wasz Nauczyciel, a wy
wszyscy braćmi jesteście” [7], a nawet tej nocy, której Chrystus był wydany na
śmierć, spierali się między sobą o to, „który z nich zdaje się być największy”
[8].
Kościół Rzymski uznaje, że w momencie
przywrócenia Piotrowi urzędu apostoła, po tym, jak pod przysięgą ze strachu
trzykrotnie zaparł się Jezusa, Pan przekazał mu władzę nad innymi apostołami. W
rzeczywistości jednak było to powierzenie mu takiej samej służby, jaką sprawuje
każdy inny pastor. Poza tym moc, jaką Chrystus przekazał jakiemukolwiek
apostołowi, była osobistym wyposażeniem do służby i nie mogła być dalej
przekazywana. Szczególnie dary duchowe i błogosławieństwa nie mogą być
zostawione w spadku lub darze innym, jak gdyby były prywatną, materialna
własnością. Dlatego żaden domniemany następca Piotra nie może dzięki sukcesji
posługiwać się ponadnaturalnymi, boskimi mocami. Chrystus jest Głową, inaczej
Kapitanem Kościoła, a kiedy Kapitan wydaje rozkazy, załoga powinna je
wykonywać, a nie wydawać własne.
Co więcej, Piotr nie uzurpował sobie
żadnej władzy ani zwierzchnictwa nad innymi apostołami, a wręcz przeciwnie, był
przez nich posłany [9]. Na pierwszym soborze Kościoła w Jerozolimie to nie on
ogłosił postanowienie, a Jakub [10]. A gdy Paweł zobaczył, że Piotr „nie idzie
słuszną drogą, zgodną z prawdą Ewangelii”, „otwarcie mu się sprzeciwił, bo na
to zasłużył” [11]. O sobie samym Piotr powiedział: „Starszych więc, którzy są
wśród was, proszę, ja również starszy”; nie uzurpując sobie władzy nad innymi,
napominał: „paście stado Boże, które jest przy was (...) nie jak ci, którzy
ciemiężą gminy, ale jako żywe przykłady dla stada” [12].
Bóg ustanowił Pawła apostołem, nie
pytając o zgodę Piotra. Od tamtego czasu ustanowił także wiele tysięcy pastorów
i ewangelistów bez konsultacji z rzymskim papieżem.
-7-
PONIEWAŻ Kościół Rzymski nie jest
apostolski. Poczynając od V wieku na wiele sposobów odszedł od prostych,
pokornych praktyk i nauk pierwotnego, apostolskiego Kościoła i zmodyfikował
nowotestamentowe obrzędy, takie jak chrzest i Wieczerza Pańska. Wprowadził
nieznane apostołom dogmaty, sakramenty i przepych. Zamiast ograniczyć się do
apostolskiej doktryny, Rzymski Kościół poszedł w kierunki tradycji, która wciąż
się rozrasta.
-8-
PONIEWAŻ Kościół Rzymski nie został
założony przez Pana Jezusa Chrystusa. Istniało wiele innych kościołów
chrześcijańskich: w Judei, Galilei, Samarii, Galacji, Macedonii i Azji [13]. Wszystkie
były założone przez apostołów i były tak samo apostolskie, jak kościół w
Rzymie, a większość z nich powstała wcześnie niż on. Ważną prawdą jest to, że
żadna pojedyncza społeczność nie stanowi jednego, prawdziwego „Kościoła
Katolickiego”*.
-9-
PONIEWAŻ Kościół Rzymski nie odróżnia
widzialnego, zorganizowanego kościoła, od niewidzialnego, mistycznego ciała,
którego Głową jest Chrystus. O widzialnych, zorganizowanych kościołach mówi
się, jak to często widzimy w Nowym Testamencie, w liczbie mnogiej. O duchowym,
niewidzialnym Kościele nigdy nie mówi się w ten sposób, jako o ciałach czy
oblubienicach Chrystusa, ale zawsze w liczbie pojedynczej, jako o Jego ciele
[14] i oblubienicy [15]. Dlatego żaden widzialny, zorganizowany kościół, taki
jak Kościół Rzymski, nie może być jedynym, prawdziwym, duchowym Kościołem
założonym przez Chrystusa.
-10-
PONIEWAŻ Kościół Rzymski głosi fałszywy
pogląd nauczając, że rzymski papież jest głową jedynego prawdziwego Kościoła
Chrystusa. Gdy Bóg wprowadził Swój lud do ziemi obiecanej, nie ustanowił
żadnego człowieka ich królem lub głową [16]. Powoływał jedynie sędziów według
własnego upodobania, gdyż to On Sam miał być ich Królem i Głową [17]. Podobnie
Chrystus nie ustanowił nad Swym duchowym Kościołem żadnej głowy czy papieża,
gdyż On Sam jest jego Głową [18]. Ale tak, jak Izraelici wbrew Bożej woli
zażądali i wybrali ludzkiego króla, tak Rzymski Kościół, niezadowolony z władzy
Jezusa, ustanowił nad sobą ludzkiego „Ojca Świętego”, czyniąc to wbrew woli
Chrystusa, będącego prawdziwą Głową Chrześcijańskiego Kościoła „Katolickiego”.*
-11-
PONIEWAŻ Kościół Rzymski nie pozwala
swym wiernym szukać prowadzenia Ducha Świętego i podążać za Nim. Apostoł Paweł
powiedział: „Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi”
[19]. Rzymski Kościół wymaga od wiernych, by podążali za interpretacją Biblii,
opracowaną przez papieża i hierarchię. W ten sposób papież, przypisując sobie
nieomylność – atrybut Wszechmogącego Boga, stawia siebie w miejscu Ducha
Świętego.
cdn.
*Określenia autora traktatu:
„katolikiem” / „Katolicki” / „Kościołem Katolickim” / „Kościoła Katolickiego” /
„Katolickiego” – zostały ujęte tutaj w cudzysłów (w przeciwieństwie do źródła),
gdyż w języku polskim, jak i w Polsce określenia te brzmią wyjątkowo mylnie i
niefortunnie, wskazując jednoznacznie na potoczną nazwę przypisaną dla Kościoła
Rzymskokatolickiego przez Polaków [pogląd autora bloga].
[1] Ewangelia Jana 14,6
[2] Ewangelia Mateusza 16,18
[3] I List do Koryntian 3,11
[4] List do Efezjan 2,20
[5] Ewangelia Mateusza 18,18; Ewangelia
Marka 9,33-35
[6] List do Efezjan 2,20
[7] Ewangelia Mateusza 23,8
[8] Ewangelia Łukasza 22,24-26
[9] Dzieje Apostolskie 8,14
[10] Dzieje Apostolskie 15,13-21
[11] List do Galatów 2,11-14
[12] I List Piotra 5,1-3
[13] Apokalipsa Jana 1,4.11; Dzieje
Apostolskie 9,31; I List do Koryntian 16,1; II List do Koryntian 8,1
[14] I List do Koryntian 12,27; List do
Kolosan 1,18
[15] Apokalipsa Jana 19,7.8
[16] Księga Sędziów 17,6; 18,1
[17] I Księga Samuela 8,5-7
[18] List do Efezjan 1,22-23; List do
Kolosan 1,18
[19] List do Rzymian 8,14
To nie jest wzór nowotestamentowego Kościoła !
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz